Sözün bittiği yerde yaşıyorum;
ne yazabilirim ki daha
şurada yıkım, az ötede infaz
herkes gibi yapayalnız deliriyorum
ve dur demek geliyor içimden biraz
yazıkmış, eyvahmış, isyan ve soruymuş
bu içi geçmiş saatlerinde dünyanın,
kimse bir merhametini okuyamazmış
evvelâ sonunu yazdığım şu hayatı,
ortalarına varmadan çürütmeyi bilmek
aklımın insanlık kadar eski bir mirasıymış
artık bununla beraber
bana en fazla bir satır daha gerek;
insan; ne berbat, üstün körü bir yazı...
biliyorum,
şikayetten ve arsız yakınmalarımdan,
isyanlı gövdemden başkasını yazmadım.
fakat tüm bu kirliliklerin arasında,
bundan da utanır ve doyasıya unutabilirim
'görelim öyleyse, tüm bu hâlimizin akıbetini
görelim; dünyaya en yakın yerde,
en kızgın hâliyle tutuşturulan cehennemi
son espri yapılsın ve kapansın şu perde'
