yüksek katlarda köpekler
alçak kaldırımlarda insanlar, aceleyle, bağırıyor:
-hiçliğe yahut inandığı gerçekliğe
duyan var ya da yok, bilinmez-
bütün ömür, rastlantılar toplamı
hayatsa başlı başına ironi
-kalemin ucunda kanlar
kılıçların kınında fikirler-
varoluşsal ve ‘olamayışsal’ sıkıntılar içinde insan;
anı doyasıya, yavaş yaşayıp
hızlıca ölmek istiyor.
hayatın güzelliği burada başlıyor işte:
siyah olmadan beyazın
diken olmadan gülün anlamı kalmıyor
insan bir köşeye çekilip şu muzip hayatın oyununu seyrediyor
