Beraber yürüdüğümüz bir gece daha ve ben insanların yanında yalnızlığı tadıyorum.
Neden önüme değil ileriye, sokağa baktığımı sordu. O an hiçbir şey söylemedim fakat içimden geçenler şunlardı: "Gece insanlar konuşmaz, sokaklar konuşur bizimle. Manzarasını izlemek, kulak vermek gerek. Yalnızlığı anlatır...
