Batışı güzel gökyüzünün makberi nerede
Uçar sanmasın umutsuzluğumuzu
Rüzgara karşı göğsünü kabartıp bekler
Çünkü biz sabırdan ve isyana yaklaşmadan ibaretiz
Kaynar ruhumuz daralır bir vücutta
Lütfunda mıyız hayatın lanetlendik mi yoksa
Düşer gözyaşım toprağa ağaçlar sallanır
Attığım her adımda ezilen yaşamaktır
Bulaşır insandan insana gülümsemeler
Bir yol bulur yalnızlık yine bana ulaşır
Sızlayan kırıklarda avutur kendini
Acıyla inlerken insan Rabbini hatırlar
