bir anının kucağından diğerine

ben yalnız bir ses miyim uyurgezer geminde

kırık okyanustan kırık balık sekmiş yaşam pınarıma

şimdi hayatı son güne erteliyorum

ben sade bir ses olmak istemiyorum kucaktan kucağa

ben iflah olmaz bir çingeneyim

gülden yıpratma broşürüyle hayat omzumda

ben iflah olmaz bir serseriyim

gecenin üçünde.


hayır uyuşuk bir ses olmayacağım senin sürahinde

bir zenciyle rengimiz aynı gecenin üçünde

yavşak pusula kuzeyde durmuyor artık

kuzey tüm girdapların saadet saati

ben iflah olmaz bir gırtlaktan piç bir ezbere dönüşüyorum

bir anının yavaşlaması gibi

bir kaldırımın anıya bulanması gibi

iflah olmam gecenin üçünde.


dudakların ateşten bir bulutla kaplanabilir

onun ben olmadığımı biliyorsun

kucağında elmas bir anı olmamak adına

çağlayan bir seraptan kum taneleri olmamak adına

kıvrak gövdenin göğsünde süzülüşü

hayır o ben değilim

sırtında yıllanmış bir hayaletten başka bir şey olmadım hiç

hıçkırık yayılıyor kaburgamın sert derisinden

ben bir serseriyim vaşak dolu gözlerinde

ıslak gerdanlar bir ısırık uzakta

ben bir serserinin anısıyım arapsaçı aklım

sızlanıyorum elimde iflah

gecenin üçünde.


öp gitsin öylece.

yapacağın son şey dişlek bir anıyı öpmek.

ve öldürmek anıyı.

son kez öperek.