Bazen hayata yeniden başlamak gerekmez. Olmak istediğimiz veya olması muhtemel kişilerin hayatı hep beni cezbetmişti çocukken. Gün doğarken yeni bir benlik umudunu hissederdim kalbimin orta yerinde. Ne zamanki çocukluğumda vurulup günlerce hayalini kurduğum o kadının artık imkansız oluşunun düşüncesi ruhumu acıttıysa o zaman yeni bir hayatın mümkün olmadığını düşünüp durdum. Gökyüzüne bakıp hayal kurardım çoğu zaman. İçimdeki boşluklar da tıpkı kayan yıldızlar gibi. Ancak karşılarında ise hayat gibi sönük duran ama gökyüzünü parıldatan mehtaplı bembeyaz ay. Hayat zaten kayıp sanılan kazançlar silsilesi değil mi her yeni gün mutlu bir sonsuzluk engini. Ancak bu diğer insanlar için daha geçerli sanki. Benim için ise koskoca bir sönük yıldız. Ve belki de onun içinde parıl parıl parıldayan bir ay...
Geceniz her kiminleyse veya sessizse güzel geçsin...
