sesinde bin ateşlerin kıvılcımı
bakışların tenimde dağılan güneş ışıkları
yüreğim ellerinde kor
soluğum soluğuna karışınca buharlaşır
dönüşür havaya dağılan milyonlarca altın tozu olur
şimdi ellerini ellerimden ayırmamalıyım
parmakların ve parmaklarım birbirlerine kök salmış birer hayat ağacı gibi
hayatın içinde bocalıyorum ben ve ne zaman gözlerine baksam karanlığın içinde parlayan bir çift umut oluyor bana
ve ben gözlerinden taşan hüznü avuçlarıma doldurmaya çalışıyorum umutsuzca
sonra tuttum, bütün mutluluklardan baştan yarattım seni,
huzursuzluğunu, kırgınlıklarını elimle tuttum çıkardım içinden,
yine ellerimle kapattım yaralarını,
yeni bir ad verdim sonra sana, sevda anlamına gelen bütün kelimelerden olma,
sen yeniden var oldun senden,
anlam kazandım ben de seninle,
cevabını bulamadığım tüm sorulara yanıt gibi seni karşıma çıkardı hayat
hem sorunun kendisiydin, hem de cevap
