karşıma oturtup sana hesap sorasım var,

beni hapsettiğin bu mahzenden gel de kurtar.

nasıl olsa korkak bu diyorsun ya,

son nefesimde dahi olsam sana serzenişim var.

bir yudum suya gizlenen zehir gibi,

muhtaç olduğumdan vuruyorsun ayağıma prangalar.

kaşlarım çatık dursam ve defalarca kızsam da sana,

kökünden büyüyorsun ve sarıyor zihnimi sarmaşıklar.

kaçmak kurtulmaktır ya bazen,

adımlarım ne kadar uzaklaşsa da yanıbaşımda bitiyorsun sen.

ne zaman biterse kurduğun tuzaklar,

belki yaşamaya hevesim o zaman başlar.