Ben sessizce ölümleri seçtim

Baş tuttum dönmemek üzere gidenlerin yolunda

Yürüdüm, yürümenin olağanüstü çizgisinde

Ben varlığımı çula sarıp sırtıma yükledim

Ben beni taşıdım

Buna da yaşamak dedim

Alçak adamların nefeslerini işittim

Susuz ve meyvesiz bahçelerde günümü gün ettim

Çare bendim yine de aradım durdum

Yürüdüm, zihnimden yılları bir çırpıda geçirdim

Ben, beni bilirdim yine de öğrendim

Mağrur bakışlar altından geçtim

Aldım çocukluğumu hoyrat ellerden

Çekip kopardım yıldızları gözlerden

O kadın geçip gitti ben izledim

Balerin durdu ve ağladı, ben izledim

Mimoza adında bir çiçek buldum

Unuttum geri, diktim yerine

Kapıları kapattım

Lambaları söndürdüm

Sessizdi gökyüzü yine de onu dinledim

Yıllardan geçtim

Beşiklerinde yattım

Sonunda şimdi oldu zaman

Yakarışlarımı dört yana saçtım

Şimdi, şimdinin hükümranlığında

Ben artık o ben değilim

Zaman bir bakış kadar

Bakacağım bakabileceğim kadar