III. (İncinin saklısı)
Tuhfem ey mükellefliğin bil ki halim haline hassâdır
Sana inen dehlizlerimiz, ağzından dişlerin kanıma bilerek akislenir
Sen hangi okyanustan uçarsın kah bilirim
Bilakis gör dalmışı köroğlusun ya
Bak ki ilk inciyi kim çıkarır kah elinden avcundan kanatır?
Gör ki alem ayaktaysa hâlâ vasl vuslata yavru
Hecr, hicrâna hamaldır
Minârem göğe selasını buluttan sattı,
diz çökegeldim
Ziyadesiyle çocuklarımdır, rabsizliğim; Kırmızı; akın akın döl ya, kan tükürük, imamdır diz çökegeldim
Ormanlarım kalınlaşarak, ezanım titreyekalır
Gözüm gözüne ilişti bir gün, bir yabancı öldürmeye sen
Diz kırageldin kurşuna
Ben ne bildireyim anda ikram olunan acımı
Ki eğer herhal Allah'ı asacaklar giyotine
O zaman bahtım sana karışacaktır
Sefil, sevgi gördüm mü kaçarak
Ben aşktan anlamaz bir kar ağacıyım
Eğer yazmamdaysan yanımdansın
İşte, böyle!
Allah'ın dediği oldu!
