Neler gördük neler yaşadık.

Her şeyde azar azar kendimizi bıraktık.

Çoğu yerde ruhumuzu unuttuk.

En çok gülüşümüzü kaybettik.


Gidenler ile beraber geldi.

Görülmeyen sınırlar, zincirler.

Ah! Bir de korkular.

Fark edemedik kayıpları.


Çoğu yerde sustuk.

Bazen susmak zorunda kaldık.

Bir yerden sonra da alıştık.

Her şeye ama her şeye alıştık.


Zincirlere, korkulara, sınırlara.

Susmalara, susturulmalara.

Ama en çok da kaybetmeye.

Bütün güzellikleri geride bırakmaya.


Hâlbuki açıyordu çiçek.

Doğup batıyordu güneş.

En çok da dönüyordu dünya.

Bilinmezliğe doğru.