Gece karanlığında nazarının değdiği taşa takılıp düşüyorum.

Zaman geçmeyen kör sokakta, kartona sarılan kimsesizim.

Sensizlik kış gecesi kadar soğuk, üşüyorum.

Düşüşümden bu kırık ama soğukluğundan morarık izim.


Parıltısında nefsi söndüren gözlerin vazgeçmiş bakıyor.

Donmuş suratının altında, tutuşturur meşaleden dilin.

Damlayan gözyaşın bile bana akıyor.

Hayalimdi ciğer dolusu soluklanmak, içinde nefes verdiğin ilin.