Bize yol gerek abiler
Uzun, taşlı, kavisli.
Bize yol
Peşimizde atlılar.
Yola çıktık abiler,
Yolda kaldık.
Tepede eşkıya gibi bir güneş,
Yaktığı günden beri yoldayız.
Geçiyoruz abiler
Terk edilmiş evlerle dolu yollardan.
Kulağımızda insan sesleri
Ve koynumuzda sevda gülleri.
Görüyoruz abiler,
İğne deliğinden damıtılmış acılar görüyoruz.
Yürüyoruz abiler,
İnsan mıyız?
Yıkılmış kentlerden geçiyoruz abiler,
'Yaşamak Nedir?'i izliyoruz.
Molozlar var abiler,
Molozlarda ölü nefesleri!
Bize kalan yine keder abiler,
Yaşamak tedavülden kalkmış bizim.
Koynumuzda dert yine,
Yollar içimizde bizim.
İçimizin sokaklarında boşunadır
Bu serserice yürüyüşlerimiz.
Bizim hiçbir sokağımız denizlere varmaz,
Sıkıntıdayız yine abiler!
