Kimsəsizliktən yonulan sətirlər,
Axır köklərində nələr nələr.
Yalanın sehrinə büründü,
Oyandığı hər gün, hər səhər.
Gözyaşı tək axıb gedən,
Səpələnən al qırmızı çiçəklərin,
Son ümidi idi bəlkədə,
Can verən zəif köklərin.
Düşəndə sarıldığı köksünün,
Üfüqdə görünən son çiçəyi,
Fısıltısı yaxınlaşdı addım addım,
Sapı özündən olan cəlladın.
Suladı son dəfə,
Köksünə sığınan son fidanı,
Al qana qarışmış gözyaşları.
Bitti onlar üçün yolun sonu,
Söndü qəlblərində tütən,
Gizli ümidin son qoru.
Bahar Alasova
2023-03-28T20:46:13+03:00@İsmi Bilinmeyen Öncelikle teşekkür ederim. Belkide bu satırlar çiçekleri dökülen ağaçların nice hikayelerinin sessiz harayını birleştiriyordu.
Bahar Alasova
2023-03-28T20:39:36+03:00@Kevser Karakaş teşekkür ederim 🎐
Bahar Alasova
2023-03-28T20:38:42+03:00@gezgin Rica ederim yüreğinize dokuna bildiysem ne mutlu bana
İsmi Bilinmeyen
2023-03-28T04:04:28+03:00Gül bahçesinin içindeki tüm çiçeklerin kıskandığı kendini gösteren kendine özgü O yegane ÇİÇEĞİN hayat hikayesi. Okuduktan sonra şair böyle birşeyi düşünmüş olabilir mi diye bunu yazdım. qələminizə quvvət.
Kevser Karakaş
2023-03-28T00:43:39+03:00Ses ve ritim çok güzeldi. Kaleminize sağlık. 🌿