Oturduğumuz banktan gölgemiz yansır karşı duvara
Gölgemiz sokak lambasını selamlar.
Güneş buluşturamazken bizi
Sokak lambası buluşturur ellerimizi.
Gölgeler!
Sürekli uzaklara götürür beni.
Nerede ellerinin gerçeği?
Nerede duygularımın sendeki karşılığı?
Bilirim ne duygularında yerim var ne de mısralarında
Ama bilirim sen farkındasın olanların
Sen farkında olup gözlerini kaçırırken olanlardan
Ben gözlerini kaçırmanı görmemek için gölgene bakarım.
Belki de gölgeni dansa kaldırırım.
