Ruhun arşa çıkarken yavaş yavaş

Bir yandan, düşerken ana rahmine tek tek,

Ne acıyor ne de affediyor seni geçen zaman

Aynalara baktığımda gördüğüm, çizgiler bir tek.


Yürü durmadan adımlarım sayılı artık

Kaç çiçek ölü bekler kaç toprak seni

Bitecekti elbet zaman, isyanım buna artık

Herkes gibi gölgende bıraktı mı seni?


Ey feryadıma kulak veren Allah'ım.

Beden bende değil nasıl huzura ererim. Mahşer günü beden kimde dediğinde.

Nasıl onu suçlar onun adını veririm.