Gönlüm gibisin.

Ne kar beyazsın, ne sonbahar,

Ne çiçek açarsın, ne de güneşin ısıtır,

Çamurlu, soğuk ve acımasızlıklarla dolusun.

İstanbuldan daha adisin fakat,

Bir kere öğrenmişsin gizlemeyi içindeki keşmekeşte,

Taşıdığın kabuk bağlamamış yarayı.