Dizlerimin bağıyla bağlandım sana,
Gittiğin her yere beni de götürdün.
Türlü şaklabanlıklarınla,
Beni epey bir güldürdün.
Sonra ayak bağı oldum sana,
Bana takılıp düştün.
Benim suçlu olduğumu,
Seni hak etmediğimi düşündün.
Görmezden gelmeye başladın,
Ve yüzüme bakmaz oldun.
Sen bana bak diye
Yüzüme gülücük kondurdum.
Ne sen bana baktın
Ne de ben gülmeyi bıraktım.
Şimdi kime sorsan, derler;
"Yok, Hena hiç üzülmedi.
Zaten o divane bir çocuk,
Hiçbir zaman büyümedi.
Aşk onun neyine?
Aklı hep tersine giderdi.
Zaten avare dolaşırken
Deliliğe gelin gitti."
Halbuki ben çok mesudum.
Sadece sen gidince
Dizlerimin bağı çözüldü.
Zar zor yürüsem de
Senden yadigar bu yüz, hep güldü.
Perişan da değilim ayrıca,
Onların dediği gibi.
Bu kalp sadece sana bağladığı,
Gönül iplerini çözemedi.
