Bilmezlerdi göğün indiğini geceleri
Agudan sıyrılır gelirdi soludukları hava;
Dokundukları yüzler, düştükleri taşlar
Büyürdü gözlerinde
Rüzgarın bile canı acıdı bu memlekette
Ateşler bile palazsız yandı gamdan
Geçirmedi bir ananın acısını bir evlatta
İçirmedi bir yudum suyu
Götürdüler çocukları cehennemlerine
Küfürlü ateşlerde terbiye ettiler
Yüzlerini kirlettiler
Ölümümüz paklasa çocukları desek
Diyebilsek işte
Hepsi bu kadardı
Bizim insanlar cehalletten ölemezler
Bağışıklığımız vardır.
mocan
2020-10-10T01:01:03+03:00serhat en son gelip utandırıp gidiyorsun, eksik olma hiç :)
Serhat Tepe
2020-10-08T11:37:46+03:00Yapılan her yoruma katılıyorum. Ek olarak şiir okurken zorlamıyor, pırıl pırıl akıyor, verebileceği kadar estetik haz da veriyor ama akılları zorladığı aşikâr. Sağ ol hocam.
mocan
2020-10-08T10:46:56+03:00teşekkür ederim muhammed, teşekkür ederim seval. eksik olmayın :)
Muhammed Dalpalta
2020-10-07T22:26:55+03:00Her şiirinde duvara yazılacak bir deyiş yaratmayı nasıl yapabiliyorsun bilmiyorum ama bu kaleminin gücünü gösteriyor Mocan hocam. Kalemine sağlık.
mocan
2020-10-07T21:37:38+03:00yasemin, ibrahim eksik olmayın, çok teşekkür ederim :)
İbrahim
2020-10-07T21:07:11+03:00"Bizim insanlar cehalletten ölemezler
Bağışıklığımız vardır."
Finali mükemmel olmuş. Kalemine sağlık Mocan
Yasemin Çargıt
2020-10-07T21:06:34+03:00Çok beğendim bu şiir Mocan eline emeğine sağlık.
mocan
2020-10-07T19:35:59+03:00mocanın mocan olduğu zamanlardı :)
Bektaş Şenel
2020-10-07T19:30:33+03:00İşte aradığım o Mocan kalemi.