Neyim var ki senden başka.
Sert çekiyorum seni içimdeki karanlıklara,
Boğulduğumda acılarla.
Hafifçe bırakıyorum seni boşluğa,
Kıvrılarak karışıyorsun havalara.
Grisin ama kayboluyorsun hemen
Seni bıraktığım anda.
Keşke kaybolsa seninle acılarım da
Seni bıraktığım anda.
Yine bir fırt çekiyorum seni,
Belki geçer acılarım diye…
Ama çoğalıyor acılarım,
Seni çektikçe yine.
Başka napı'cam? Söyle can dostum!
Seni bırakırsam yerini dolduracak olan ne?
Acılarla can çekişirken neye sarılacağım
Ve acılarımı kimden çıkartacağım, söyle?
Belki ciğerlerimin yanması iyi gelir he?
Kalbimdeki yanıkları hissetmeyeceğim böylece!
Gel gri dostum! Hep ol benimle!
Seni çekeyim hep, kederle içime.
Sana sıkı sarılayım parmaklarımla yine.
Can dostum! İyi ki varsın benimle,
Yoksa nasıl yaşardım, karanlıklarda böyle?
