Bak en tepede güneş.

Bahsetmeyeceğim bu kez karanlıktan sana,

Üşütmeyeceğim seni meltemimle.

Hoş… Üşümezdin de.

Bi’ benden gizleyemezdin

Sol yanındaki et parçasında dinmeyen yangını.

Bi’ beni çekip de çıkartamadın bu karanlıktan.

 

Sen de yalnız topuklarının sesini dinleyerek ilerleyeceksin bu sokaklarda.

Gece altından geçmeye korktuğun

Bi’ ağacın dibine kaçacaksın nihayetinde

Ne kadar yoksan sen, ben o kadar eminim

Güneş batınca

Unutacaksın hangi ağaca sığındığını.

 

Gecenin kasvetli gölgesi yansırken dalgalara

Onlara, deniz gören bi’ eve yakışan mavi gibi

Gülümse.