Gün

İnsan bir sızıyı bile özler yaşamak buysa şayet

Mutluluğu zehir bellemişsek ve vazgeçmişsek

İçimizden dökülmüşse huzur diye sardıklarımız

Kalan boşluk büyür, acı büyür seversek

Neden bu yaşta yüreğime dolan ağrılı hisler

Etrafıma bir türlü dizemediğim şifa topluluğu

Yoksa dünyaya çöken cehennem midir sisler

İçime akan günah yığını nereden

Doğan günden büyülü bir ışık yansıt artık

Esrara kapılmadan sırrı kalbime açarken sen

Sırra aşina yüzler gönder bana

Şehrin ışıklarıyla kamaşmadan ben

Hakikat kapıları çarptıysa gece yarıları yüreğime

İnce bir sızıyla hatırlıyorsam sana dair her şeyi

Binlerce teşekkür ve özür sana

Seni unuttuğum günlerden bir gün bugün