Güneş ve bulutla aynı his içinde bütünleştirmek ellerimi...
Bahar böyle bir şey herhalde.
Hayata heves etmek gibi bir şey.
Basit, doğal ve kendi renginde bir akışla zamana dahil olmak.
Hepsi bu kadar... Bu hengamenin içinde, hepsi bu kadar...
Ve öğrendim ki ellerimi güneşe uzatırken, değerken parmaklarıma ışık, doğadan, güneşten, ağaçtan, buluttan ya da yeşermeye duran bir çiçekten daha saf bir güzellik yok hayatta...