Bugün şehrin en güzel zamanlarından biri; güneşli hafif rüzgarlı yürüyüş için harika hava kendine doğru yani dışarı çağırıyor. Bende bu çağrıya yenik düşerek kendimi sahile yürüyüş yapmaya attım. Uzun zamandır eskileri hatırlamıyordum, gündemim o kadar kaotikti, bazen kendime kulak verince işittiklerim bile hoşuma gitmediği için arkama bakmadan kaçasım geliyordu.
Güneş yerinde; bana batıkentte geçirdiğim günleri hatırlattı. Konu konuyu açarken kafamda Ankara'da geçirdiğim güzel günleri tek tek hatırlamaya başladım. Sevdiğim şey Ankara değil de; onun içimde uyandırdığı güzel hislerdi. Şimdi ki yaşadığım şehirde böyle güzel hissetmeyi özlediğimi fark ettim.
Bütün hafta orda oraya volta atarcasına çılgınlar gibi duygularımı ararken; minicik bir güneşin açışında bulmuştum. Sonra rahatladım. Hala sandığım kadar kaybetmemiştim kendimi. İyi olma halini hatırladım, kalbimi nasıl yumuşattığını, rollerden, kimliklerden, maskelerden uzakta gerçekten iyi hissetmenin nasıl olduğunu hatırladım.
Zihnimin duvarlarında kendime o kadar çok baskı yapıyordum ki sadece kötü olan, umutsuzluk getiren hisleri değil güzelikleri de kapatmışım. Öyle bir andı ki; yaşamda ki her şeye küsmüştüm. Hatta çok uzun süre yaşamaya küsmek bu kadar kolayken, barışmak neden bu kadar uzun sürüyordu. Tam tamına bir sene küstüğüm hayata bugün beni Batıkentte sürükleyen, orada kahkahalara boğan arkadaşlarım bende bıraktıkları güzel anılarla yeniden barıştırmışlardı. Öyle zamanlarda ki kendimize batıkent fedaileri diyorduk hatta hiçliğin ortasında çekilmiş muhteşem bir fotoğrafımız bile var, hepimizin mayfa gibi poz verdiği. O günleri hatırlarken zihnimin duvarlarında ne kadar genç olduğumu hatırlatıp beni gıdıklayan gençliğimle barış imzalıyorum. ,
Yaşamak da böyle işte. Uzun yıllar küseriz, kalbimizi kapatırız. Büyük siyah perdeler çekeriz ve görmeyiz kimler var çevremizde. Kafamızı sadece önümüzde yürüyen yoldan ötesine çevirmek istemeyiz. Hiçliğin ortasında, kalabalıkların arasında yalnızlık hissederiz. Bunun havalarla alakası yoktur. Çünkü zaten güneşi görmeyi bırakalı çok olmuştur. İşte bugün benim güneşin, Ankara ovasının tam ortasında doğdu. Sizlere de aynı güneşli günler dilerim, nerede doğduğundan tamamen bağımsız şekilde.
Ağustos (Musa Seyrek)
2024-02-29T15:25:07+03:00Anne, yar, memleket. Üçünün de yokluğu aynı resmen. Kolay gelsin :)