kitap aralarına gizlediğim

bir gülüşün vardı

bir gülüş

güz çiçeklerinin akranı

bir şiirde apansız

denk gelirdim adına

sen o'ydun

yüzme bilmeyen denizkızı

sesin bir sincap

gözlerin ağaç kabuğu

imrenirdim

nehir yataklarını dolduran bakışlarına

acıyla barışkın kollarına imrenirdim


olanca hınçlarıyla

şeffaf göğüne vururlardı senin

vururlardı

vururlardı 

sadağında bir ok gibi

susardın sen

sustuğun her satırda papatyalar açardı

polis fezlekeleri dava dosyaları

yalnız adını bilirdi senin

sen o'ydun

yüzme bilmeyen denizkızı


kaşla göz arası

dönüp sorardın bana

"güz çiçekleri

güz çiçekleri birgün

adımı öğrenecek mi"

soluksuz

eğilip öperdim sesini

"elbette yoldaş" derdim

"elbette"

 çapraz bir fişeklik gibi adını

taşıyorum göğsümde




Umut Ulaş Çelik 

23 Temmuz 2023

Gültepe