huzurun tarlasında dikilen başak

korkuluk gibi istemiyor yaşamak

sararmak istemeyen sakin toprak

şenliği de yağmur kadar berrak


yapraklar kadar narin dudak

izin vermiyor ona aşık olmak

sevgimi görmüyor üzgün zambak

zannediyor tek çare yalnız kalmak


kalp kalınca sevgiden ırak

oluyor sanki ıssız sokak

kirlenmeye yüz tutmuş ırmak

tek çıkış yolu sevgiye adamak