Mahpustayım adeta
Kendime ördüğüm duvarlar hüküm giyiyor
Ara sıra hücreye atılıyorum
Bir su bir ekmek yaşıyorum işte
Kır kalemini hakim bey ölümüm yalnızlığımdan olmasın
Ak ne kara ne tanımadım
Azgın ırmaklarda bindim sandalıma
Aniden devriliverdi sol bağrıma
Ayaklarım burada yere basıyor henüz
Kır kalemini hakim bey ölümüm kefaretten olmasın
Koğuşum küflü ve daracık
Ne göğü sığdırıyor pencereleri
Ne dürbün olabilen ellerimle uzakları seyredebiliyorum
Varsa bedenimden bir parça yaşadığım bu yerde
Nafile geleceğe kapatılan gözlerimdir
Kır kalemini hakim bey ölümüm düşlerden olmasın
Burada benimle sayısız insan yaşıyor
Adı yaşamaksa
Her birinin yazgısı kesişiyor duvarlarımla
Her birinin katili sokaklarda geziyor
Bizi ancak sen kurtarırsın
Kır kalemini hakim bey bizlerin ölümü yalnız birinden olmasın
