Vazgeçmedim. Önüme çıkan duvarları teker teker kırmaktan asla çekinmedim. Her şeye rağmen içimdeki sevgi tohumlarını bir yerlere ekmekten alıkoymadım kendimi. Ha var ha yok, ha az ha çok. Her şeyden, herkesten birazdım biraz. Sadece kendime tam gelemedim. Sanki birkaç beden büyüktü ruhum, asla cuk oturmuyordu üzerime. Yavaş yavaş yorgunluğumu iliklerimde hissetmeye başlıyorum. Öyle somut bir yorgunluk değil bu. Soluklanmayla geçmiyor. Yara açık ama kan akmıyor. Sızlıyor, sızlıyor, daha çok sızlıyor. Her bir zerrem çığlıklar içerisinde, duyuyorum ama göremiyorum. Elimi taşın altına koyuyorum koymasına da elim taşın altında eziliyor, taşıyamıyorum. ''Yaşamak cesurların hakkı'' derdi dedem. Cesaret edecek gücü, hangi köşeme baksam bulamıyorum.