ak bir mavzer

tüner de göğsüne

kollarına sarılır uyursun

öfkesi sırça

sevgisi ürkek

geceyi çeker üstüne

ıssızlaşır halk

zordur can dost

biçareyken

çare olmak


canım dost

kendini yenmekle

varılır menzile

ne vakit başkası olsan

o vakit sensindir

parçala kendini

erit

yurdunla karıştır

çünkü insan

birbirine acıyla bağlanır


canım dost

bir uğultuyuz

şu dünyada

üşüt dertlerimi

gamlı bir yel gibi

sancımı şaşırt

bakalım

“iyi ki yaşadım”

dedirten tek şeye

halkın gözlerine…



10 Haziran 2018

MANİSA