Ve yine uyanmışız yeni bir sabaha ve yeni bir haftaya. Ama gel gör ki hâlâ harabeler çekiyor içimiz. Kırık dökük duvarlar, yaşanmışlıklar, yıpranmışlıklar geliyor aklımıza çünkü. Aşamıyoruz belki de geçen günleri, kalbimizin kırgınlıklarını, dargınlıklarımızı, hiç kimseye anlatamadıklarımızı...
Geçer diyorlar bu günler, bu zamanlar, bu hisler. Kim bilir, belki de geçer. Geçer ama içimiz hep harabeleri çekmeye devam eder.
