Aydın'ın bir köyünde

Bulmuştu kendini.

Doğduğu yeri yadırgamadı.

Ne toprağını ne de onurunu

Heba etmişti bu dünyaya.


Acısı içinde, sevdası dışındaydı.

Bir sabah çıktı evden.

Vatan görevi demişlerdi ona.

Hüznü vardı biraz

Ama coşkuluydu.


Döndüğünde bulamadı,

Nerede, ne bıraktıysa.

Aldı tüfeğini omuzlarına,

Yüklendi dünyanın yükünü.

Ve şöyle yazdı yol kenarındaki

Tozlu ahır duvarına:

"Elleri nasırlı Anadolu çocuğuyum.

Göklere sözüm yok,

Dağlar benimdir."


4/11/2015