aklımın yarısı öldü
sarışın ikindilerin perişanlığında
yaz bitti
yağmurlar çoğaldı penceremde
yaz bitince başladı göğsümden süpürdüklerim evrimleşmeye
elverişsiz gecelerde çizdim resmini tavana
tavandan yağdın gövdeme ağlayarak
ve ağlatarak
ağlamaktan başka çare bırakmayarak
parmakların aktı önce
adem elmasımı ufaladı
pürüzsüz anılardan sağ çıktım
sana geldim
boğazımda uzun bir yutkunuşla
omzumda söndürdüm senin sarışınlığını
kalktım minnettar bir esmerliğe yeltendim
bucaksız abartıları beşe ayırdım
ne kaldı bizden geriye
avuç avuç avuntulardan serzenişler
ve veya yahut belki
panayırı yüzülmüş kamburlar
yaz bitti
söndü sarı saçlar parmaklarım arasında
bir pencere kenarında iki yalnız kucaklaştık
aklımın yarısı öldü
mutsuz demlerle beraber
saçaklı kavuşmalar arasında
sakat bir öpüşkenliği dudaklarımıza yedirdik
