Gönlümde açan bir çiçek gibisin sen,
Rengarenk yapraklarınla beni cezbettin.
Sonsuz bir sevda bahçesine götürdün,
Ama kör oldum, senin oyununu anlayamadım.
Kalbimi okşayan esintinle,
Daldım hayallere, uçtum sevinçle.
Ama şimdi karanlık çöktü içime,
Seninle yok oldu neşe dolu günlerim.
Gel, dön artık yüzünü bana,
Bu hatalı kalp sana muhtaç,
Gözyaşlarımla sulayacağım toprağı,
Belki yeşertecek sevgimizi yeniden.
Yorgun düşmüşüm sensizlikten,
Kırık dökük kalbim çaresizlikten.
Ama umudum hala taze,
Belki tamir olur kalbimdeki yara.
Hatalarımı kabul etmek gerek,
Belki seninle olamadık, işte bu gerçek.
Ama bir gün anlayacaksın değerimi,
Beni bulacaksın kaybolmuşken içimde.
