dindirmiyordu acılarımı günlük telaşlar,
her hatıramda her parçan saklı
sözüm yok ama sesin çok
her yerdesin, kırık dökük
parça pinçik.
senden izler, benden gitmeyenler
denklemsizlik yaşıyorum.
seni unutmam gerektiğini yıllar sonra
henüz yeni anlıyorum.
denizin sesi, renkli fotoğraflar
dudağında vişne çürüğü bir ruj
geçmiyor, izin vermiyor tanrı.
ağlamak, sızlamak
düşsem bile şimdi tek kalkamamak
ne uğruna?
kimin ve ne için?
dönmemelisin belki ama
benden sonra birini de sevmemelisin.
çok görüyorum başka bir kalbe vereceğin sevgiyi,
anlamsız buluyorum bu bendeki eksik yerini
susamak gibi değilsin ki
özlemek gibisin.
sesini unutuyorum yavaş yavaş
hatırlatmana ve az da olsa tekrar kanatmana ihtiyacım var
erimek böyle anlam kazanıyor
acılarımla ki onların hepsi senden kalan birer hatıra.
