Bilemem , anlayamam neler geçtiğini
Onca zaman kırıntıları arasında
Sadece çocukluk bahçelerine açılan kapıdan
Bir el uzanır gökyüzünün en ücra köşelerine
Dört odalı evime sakladım
Ümidimi
Kendimden bile korudum onu
Korudum çünkü incitmek ya da
İnandırmak istemedim ölümün en tatlı uykusuna
Rüyalarıma hayal duvarları ördüm
Örmek ile de kalmadım
Şairin de dediği gibi
Tuttum öptüm onları
Her şeye rağmen
Onca geçen zaman arasında
Son bir şansım olsun istedim…
