Hayalet Yapraklar

Yüzüme soğuk sular vurdu buzdan dallar

Gözlerimi aradım kalbimdeki yorgunlukta

Kar topu savaşı yaptım

Yıllar öncesi

Sihirli bir aynayla

Yendi beni sonunda

Hayalet yapraklar kesti dilimi

Ve bugün bir sır verdi tanrı bana:

Sessizlik.

Şiir yazıyorum burada azıcık yardım edin

Afili kağıtlar üstünde hodkam mürekkebim

Pis kokan bir martının sırtında bekliyorum

En mavi denizlere göçmek için

Ve yalan söylerken aklıma hep Noel Baba gelir

Ölü insanlarla tanışıyorum

Galiba ölmek o kadar da kötü değil

Bunca zamandır yanlış anlaşılmış yalnızca

Neden beyaz hep güzellere yakışıyor ki Santa?

Gencim hâlâ, inancım bu yönde en azından

Ah yaşlı ve hasta inançlarım benim

Bitpazarından alınmış

İçinde büyük düşler saklamış

Bir cam küre, benim inançlarım

Sen hatırlıyorsundur Santa

Çocukken terasa bir kardan adam gelmişti

Pazar günüydü galiba, oysaki pazar günleri hava hep güneşliydi

(Ben babamı güneşle arkadaş sanırdım)

Gençliğim, o kardan adamın bakışları gibi şimdi

Ve kollarına benziyor bütün inançlarım

Bir romda okumuştum

"Aynı duayı birbirinden habersiz eden iki insan, er ya da geç birbirlerine kavuşurlar." diyordu

Bu dünyada görüşemeyeceğiz anlaşılan

Eski bir şiirde altını çizmiştim bir cümlenin

"Peki tanrım, peki" diyordu Santa

Gerçeği sevmedim, sevemem

Bu yüzden hep nefret ettim kendimden

Yok olmaları sevdiğim kadar hem de

Çığlık atmak ister ya insan bazen

İnsan nedense hep "bazen"

Zanneder ki attığı çığlık evreni oynatacak yerinden

Karıncalar ile muhabbet etseydiniz anlardınız

Ya da koşarak kaçsaydınız tanrının kaleminden

İnsan nedense hep "bazen"

Topraktan yaratıklarız ya hani Santa

Senin inancın farklıdır belki bilemem

Bazılarımızın kalbine taş denk düşmüş

Bazılarımız da yağmurlara sürülmüş

Cennette işlenen cürüm yüzünden

Garip yaratıklarız gerçekten Santa

Bir sancı var bu ara zihnimde

Acele hep mutluluklar

Yetişmem gereken bir ecel mi var?

Yoksa katil mi benim şiirlerim?

Bir sancı var bu ara

Sanki doğuruyormuşum gibi

Sanki doğruyormuş gibi beni

Kuvöz mavisi yalnızlıklar

Ben çocukken, çocuk olmak isterdim Santa

Bu nefret ettiğim bir gerçek, şiir yazmıyorum artık

Ellerimde binlerce sayfanın kanı kaldı

Geceleri kırdığım kum saatlerinin ahını aldım

Bir kıza mektup yazıp yaktım Santa

Sonra hepsini karıştırıp sigarama kattım

Bugün gibi o da yandı

Çok değil, ikisinin de

Bir iki dakika ömrü kaldı