Hayallerimin kucağında dolaşıyorum yine. Tek ezeli dostum saygı değer hayallerim. İnsan hayallerini bırakınca bir organı, bir uzvu eksikmiş gibi yaşıyormuş. Ey benim ezeli sevgilim hayallerim, kavuşmamız lazım beni bırakma!

Zorlaşıyor her şey biliyorum. Nefes almakta zorlanıyorum. Bazen kalbim çarpıyor deli gibi. Bazen dalıyorum boşluklara. Çıkamıyorum içinden. Hissediyorum çok az kaldı. Hissediyorum çok az kaldı çünkü çok zorlanıyorum. Önceden çok kolaydı her şey. Ama artık çok zor. Bunun sebebi ise açık; çok az kaldı biliyorum, çok az kaldı kavuşmamıza ve ben çok heyecanlıyım.

 

 Varlığı ile beni mutlu eden edebiyat, tüm var olma çabamla sana aitim. Tüm yaşamım sana ait. Başaracağım biliyorum ben bu dik yokuşları seninle çıktım. Tüm yaşamım sana aittir. Kalbimin en derinlerinde hissediyorum seni başaracağız. Ve sana söz bundan sonra hiçbir engel olmayacak aramızda.

“Her zaman dediğim gibi ben edebiyattan ibaretim.”                                          

 

Bir kere hayal etsene başardığımızı… Bütün o verdiğimiz savaşı kazandığımızı... Hayal etsene bir kere…

Bu uzun serüvende birlikteyiz edebiyat, bütün ömrüm senin…

Bu yazıyı okuyan değerli okuyucularım; belki bana deli diyorsunuzdur, ama edebiyata deli gibi aşık biri var karşınızda… Deli bir edebiyatçı…

 

Dünya üzerindeki tek varlığı yazıları olan bir edebiyatçı… Şu hilebaz dünyada elindeki tek serveti edebiyat olan bir edebiyatçı…

 

Bu dünyada sadece yazılarıyla anılmak isteyen bir edebiyatçı…

 

Kavuşacağımız günü sabırsızlıkla bekleyeceğim...

 

Yazar

Sena Nur Köroğlu