talihsiz düştüm yorgun

sanıyorum ellerim terledi

direndim, ağladım, güzeldim

ve elbette tüy ektim dilime dolaşmadan

çünkü kambur bir aşktı bu.


yansımam

suya dokunsun istedim ancak

kaldım yine de bir vesika gibi dağınık

saçlarım engel oldular bana

ne kadar somurttuysam da hiç adını bile anmadan.


güzelliğini üleştirirdim ey insan

hakaretamiz gülücükler yapıştı yakama

tambur çaldık, serindik, ıslandık

gün yedi ekim

bahçeme çiy düştü

sen ölümden bile büyüktün

ben akla hayale bile gelmezdim.


rüzgarı severim

vurmuşsa da kayalara

ve rüzgar olmayı da

kılı kırk yararım gerekirse

adını haykırır yine duyarım şu

kayalara bir kez daha vurmuş olsam da yeniden.


yedi iklim on bir mevsim

yüreğimi nadasa bırakır kendimize onulmaz

hesaba gelmez, kırışıksız aşklar beğeniriz

çünkü rakamların da bir değeri yoktur

çünkü, çünkü ile başlayan cümlelerin

azığı da yoktur atları da.


talihsiz! bırak değmeden dursun şu dilin kemiğine.