Her günün sonunda, dünya ölür
Şafak söker, dünya dikerim
Bebekleri, yaşlıları, âşıkları nakşederim dünyam üstüne
Ve her gün sonunda âşıklar ölür
-bilmem, nedendir?-
Mesnetsiz bir rüyadan geliyorum
Güzden, kıştan arta kalma hülya
Benliğim, birliği arardı
Ve her gün sonunda âşıklar ölür
-sahi, nedendir?-
Dizesiz bir şiirden geliyorum
Dizelerini benim dizmem gereken
Dizelerim, çift anlamlarla doldu
Bana lazım, birinden biri
Ve her gün sonunda âşıklar ölür.
-ağladım, nedendir?-
Kalender bir insandan geliyorum
Yarınsız bir dünden kalma
Ben yarını unutmak istiyorum
Bugünden,
Ve her gün sonunda âşıklar ölür
-ürktüm, nedendir?-
Tarifsiz bir acıdan geliyorum
Ne trenlerle geldim bu kâğıda
Çoğu üçüncü sınıftı, çok ağladım
Gönlüm bir duman, her gün sonunda
-korkarım, sendendir
