Dışarıda yine yağmur yağıyor;
Gözümden atamadıklarım gökyüzünden düşüyor.
Uğrar mı yine sahtekar yaşama hevesi, huzursuzluğum son anlarına, hevesimin sonbaharında...
Düşerken uçurumdan bilinç yükü, uzatır mı kollarını hayalet duygular.
Ama ele geçirdi karanlık son ışık tanesini;
Tutunacağım son mutluluk sahnesini.
Kefenin merhemi iyileştiriyor acılarımı birer birer.
Ağaçlar simsiyah kanat olur güneşin yaşama döndüren ışıklarına, çünkü toprağın altında ki aydınlıktan korkmuş bir derbeder.
Hiç var olamadım kaçtığım zihinlerde...
