Bir ömrün affını kaç güne sığdırırsın?

Sayısı önemli mi?

Pek tabii bence

Aynı sarmalın ucunda

Ayaklarımı sallıyorken

Kendimden emin değilken

Tanımıyorken belki sayıları

Tanımak istemezken

Bir ucu açık mendile

Denk düşüverir birden

Anlamazsın

...

Bir fısıltı gibi gelir gürültüye evrilir zaman

Sarar en nemli yerinden

Bilmeden bir rengin

Uğrunda dengelendiğini sanan sayılar

Ayın döngüsünde, yıllarından

Hesap sorar

Kime?

Sormasa

Niye?

Sıralar belki izi derinden

Affı olur mu yılların?

Üç beş günden

Evrenine serpilen günahkâr bir haz

Sonsuz umut

Süregelmeyen bir sayı

Sırası donmuş bir zaman

Ayrı bir yaşanmışlığın içinde

Belki de peşinde

Kimde kalır bu hezeyan

Bende mi?

Asla

Bu sefer sıra sende.