Elimde tuttuğum ateş ilk beni yaktı
Sonrasında anladım neden mavidir gökyüzü
Neden saatler hep alaturka vakitlere ayarlı
Anladım karanlıklarımı perçinleyen yalnızlıkların varoluş sebebini
İçim avaz avaz bağırırken dışımın neden lâl oluşunu anladım
Sabahın tenhalığında kimsesiz sokaklarda kayboluşumda gizliydi
Yağan her bir damlayı sual ettim
Sordum: Nereye böyle ey içim?
Sapmadan yürüdüğüm yollar girdi birbirine
Cehennemin kimsesizlik olduğunu o zaman anladım
Öksüz kalanın hiçsiz kaldığını o zaman anladım
Ök-süz
Ök
Ög= anne= akıl
