Bir hiçliğe tutunmak bin parçaya bölünmektir.

Kendini var etmek, yok etmekten geçiyor işte.

Aşka adanan her bir şiir,

Kozasında çürütür sahibini, öyle çıkar.

Ve bitti sanılan tüm öyküler

Bir elveda ile yeniden başlar.

Ben, evet, ben.

Dağılan tüm parçalarımda

Teker teker yaşayacağım kendimi.

Dün değilse bugün, bugün değilse yarın.

O hiçlikte, o yalnızlıkta koşacağım umudun ardından.