gece yarısı ağırdan uzaklaşır
uzaklaşır hayatım
güzel günler görmek değil
yalnız biraz dinleneyim
korkutur beni ayrılık
noktam yok ne de
virgülüm
nefessiz koşturuyorum
var mı söz geçirebilen ey insanlar
yok mu söz geçirebilen saatlere
her nefes bir adım
her saniye bir hasım
gibi sinene sinene saplanır
gündüz göğü umut da
kararınca mı denizler kabarır
gece yarısı ağırdan
ağırdan uzaklaşır
her an biri daha sonla uzlaşır
yahut
"ah" ile tanışır
koştuğun her an yeryüzü
ağırdan
ağırdan uzaklaşır.
