Geldin.
Yollarda göz, göllerde saz, böylesi az kalmamıştık.
Bir söz hükmüydü sesimi yükselten benim
Kapanmış bir oyuncağı açmaktı çocuklara
Korurdum çerçeveleri rüzgarın sesinden
Mendiller koştururdum yaşlara
Sevgiler yitmeye, sükunetler telaşlara
Verirdim; kavgaydı.
Bitse kesip alacaktı beni sanki
Başımdaydı, belaydı.
Sen, pullar savurdun neşesine dünyanın
Çocuk çocuk süsledin mevsimleri
Durdum bütün koşmalara
Durdu güneş, gezegenler
İzledim eteklerinde unutturan ne varsa
Hayret ben, hayran ben akıl yitirdim
Umuda çektim umudu dünya kadarsa
Tuttum çocukluğumun elinden sana getirdim.
Geldin.
Dememişlerdi kıyametten evvel
Belki elestin gürültüsünde sesin
Derslerde, uykulara hırsız dirseklerimde
Bir küçük ayrıntıdan gelip aklımı alan
Derde derman değil, muştu değil, imkan değil
Suladın toprağımı çiçeklenir diye
Görmedi gözüm.
Şimdi ben yaşam kadar hafif bu yükü
Alıp koynumda uyutmaya bir bahane,
Çocuklar yeniden, çocukluklar büyütmeyi seninle
Ne kaldıysa alınmamış hak diye seninle
Seninle, senin renginle alıp kalacağım.
Geldin;
Uyanıp sen varsın diye iş bilen sabahlara
Senin olacağım.
Fotoğraf: Yasemin Çargıt
