Hüzün yağıyordu ağlak çocuğun sokağına.

Penceresinin önünde izliyordu

Sineklerin sokak lambası ile olan dansını.

Kestaneler ağzını açmış, ahududular kıpkırmızı.

Bahar kokuyordu etraftaki çocuklar.

Sonbahar esir almıştı kalpleri.

Hüzün yağıyordu ağlak çocuğun odasına.

Yıldızlar gece ile cilveleşiyor

Kirpiler aşkı yaşıyordu.

Cevize sürülmüştü ellerim,

Sana dokunamayacak kadar kara.

Çocuk gibiydi hislerim,

Günden güne büyüyen

Bir mutlaka ölen.

Hüzün yağıyordu ağlak çocuğun sokağına

Bulutlar dağlara pusu kurmuş,

Kızıllığı ile aldatan.

Ağaçlar sarmaşık ile dolanmış

Yalanlar ile kandıran.

Yolum çıkmaz olması imiş hayatım,

Belki de hayatımdan arda kalan.

Gel artık boş sallanan salıncağıma.

Tekrar çocuk olalım.

Ağlamasın çocuk hüzün kokan sokakta

Sürekli parlasın gözleri.

Kayan yıldızlar da bizim olsun,

Yeniden filizlenen tohum da…