Hiçbir şey diyemedim.

Bağırdıklarında suratıma,

haksız yere suçladıklarında

Bir şey yapamadım elimdekini çaldıklarında

Oysa bilirdim hırsızı da, suçluyu da, suçu da

Bilirdim niyetlerini, kötülüklerini

Ne zaman talep etsem en sefil şeyi dahi

İçimdeki düşman büker bileğimi

Kimseye değil bu öfke, bana!

Kimse beni kendim kadar yormadı, suçlamadı

Bir şeyler ters gitse "sen" diye fısıldadı

İçim... İçim benim öz iflasım

Kendi içimde suçlu, kötü, haksızım

Boynunu bükmüşse biri, birine tokat atılmışsa haksız,

tedirgin olurum

Sorumlu arıyorsa bir günah

gözlerim hep suçlu bakar

Tanrım!

Senden önce kendime

kalbimi nasıl aklarım?