Artık sana hizmet etmeyen, sana yara veren, kötü hissettiren her şeyi arkanda bırak…


Önceden tanıdıklık hissi güvende, rahat hissettirirdi. Evde olmak gibi yani. Tanıdık insanlar, onların verdiği güven hissi. Ama artık onlardan alamadığın güvenden dolayı tanıdık o histen nefret etmeye başlıyorsun. Çünkü tanıdığın sandığın insanlar aynı kişiler değil. Ya da sen oradaki o insan değilsin. Bir şeyler değişiyor ve eskiden değişimden ne kadar korktuğunu, şimdi ise zeminden değişmesi gerektiğine karar veriyorsun.

Neden? Ne değişti? Şimdi olduğun insan mı farklı ya da onlar mı? Güven duygun mu zedelendi?

Aslında kendinden bunların cevapları var ama kendine bile itiraf etmeye korkuyorsun. Tanıdıklık hissinden nefret edecek hale geldin ama onları bir çırpıda hayatından çıkartmaktan korkuyorsun. Neden? Kendini sıkışmış hissetmekten ne zaman vazgeçeceksin? Kendi hakkına girmekten ne zaman vazgeçeceksin? Kendini sevmene engel olan hislere tutunmayı ne zaman bırakacaksın?


Bırak artık… Seni bu derece karmaşaya sokan her şeyi geride bırak... Lütfen kendini sevmeye başla. Kimse seni senin yerine sevemez bunu unutma!