“Uyan, uyan artık…
Gel bak bitti bu sene de”
“Bitti mi?”
“Bitti tabi ya”
“Ne ara yaşadık ki ulan bin bir meziyeti”
Sahi,
Ne ara kaldırdık tonlarca odunu sırtımızda
Ne ara can verdik bir tarlada üstümüze atılan karpuzun altında
Ne ara öldük sevişirken bir pitonun altında
Ne ara falan filan
Ne ara lan?
Nerenin 365 günü bu
Daha da 6 saat koy üstüne
Ne ara izleyip de hazmettik kıyılan çocukların faillerinin ‘yüzsüzlük’ kelimesi kazılı dudaklarıyla “pişmanım” demesini
Ne ara kurbanı olduk adres sormayan mermilerin
Ne ara sikindirik bir haber kanalında adımız süzülerek geçti ‘bugünkü kadın cinayetleri’ başlığının hemen altında
Geçip gitmekten ibaret olduğundan da dikkat dağınıklığı olan biri 15, diğerleri de 45 saniye sonra unutacak mesela
(zaten bir haber hepi topu 45 saniye ila 90 saniye arası)
Ne ara unuttuk sorgulamayı?
Din ile sömürülen paralarımız otoparkın kolonlarına giderken unuttuk mesela
Su birikintisine değdi diye ölen gençlerin hesabını sormazken
Dedeleri yaşında heriflerle zorla evlendirilirken parktaki çocuklar
Orası yangın, oradakilerse kırgınken
Burası falan, ötekisi filanken unuttuk sorgulamayı
Sahi lan,
Unutarak geçirdik 365 günün 6 saatini dahi
Unutarak geçirdik 22 yılın 22’sini de
