Bir masal, iki elmayla başladı bu hikaye

Biri zehirli, biri aşk dolu

Sen aşkı seçtin haklıydın

Ben zehirliyi çantama attım salaktım


Zaman geçti aşk sardı bedenimizi

Ama unuttuk sırtımdaki elmayı

Aştığım engellerde çarpa çarpa bedenime

Nüfuz etti zehrini duygularıma


Sen kılıç kuşanıp savaştın her şeyle

Ben çırılçıplaktım yardım edemedim sana

Her yediğim okta senin canını yaktım

Gözyaşlarına düşmanlar değil ben sebep oldum


Sen zırhını çıkarıp sırtladın çantayı

Arkada bıraktığın beni düşünmedin kurtarmaya çalıştın beni

Oysa benim yaralı bedenim ve zehirli duygularım hala o savaşta


Şimdi kırk gün kırk gece uzaktasın benden

Ne gel diyebilirim sana

Ne gelebilirim sana

Savaşamam düşmanlarla

Ölümümü beklerim burada